Aangestoken door de boekenweek in maart, (her)las ik een aantal Duitse boeken. Een vrouw in Berlijn was er één van, de schrijfster wilde anoniem blijven. Het lezen ervan riep allerlei emoties op.
Ook woede en dat liet zich vertalen in dit quiltje. Het was er ook zomaar, de organza werd gebrand, de steken er op gesmeten, de lijnen grof vertaald. Kortom alle remmen los!
Herkenning? Laat svp een reactie achter!